newsare.net
Υπήρξε μια εποχή, όχι τόσο μακρινή ώστε να έχει χαθεί, μα αρκετά μακρινή για να έχει γίνει θρύλος. όπου η οδός Λήδρας δεν ήταν απλώς ο κεντρικόChez Elita και οι κυρίες της Λήδρας
Υπήρξε μια εποχή, όχι τόσο μακρινή ώστε να έχει χαθεί, μα αρκετά μακρινή για να έχει γίνει θρύλος. όπου η οδός Λήδρας δεν ήταν απλώς ο κεντρικός εμπορικός δρόμος της Λευκωσίας. Ήταν σκηνή. Ήταν τελετουργία. Ήταν το σημείο όπου οι κομψές γυναίκες της Κύπρου έβγαιναν για να δουν και να φανούν, το δικό μας, κυπριακό Saint-Honoré. Πίσω από βιτρίνες που άστραφταν από γιορτινά φώτα και υποσχέσεις θηλυκότητας, άνθιζαν ονόματα που σήμερα ακούγονται σχεδόν σαν ψίθυροι μνήμης: Chez Elita, Melanie, Maison Jenny, Vanity Fair. Ονόματα που δεν δήλωναν απλώς καταστήματα, αλλά τρόπους ζωής. Το Chez Elita, στους αριθμούς 165–167 της Λήδρας (στο σημερινο υψος Starbucks/McDonalds), δεν ήταν μια απλή μπουτίκ. Ήταν οίκος αισθητικής. Εκεί όπου κυρίες από τη Λευκωσία, τη Λάρνακα, τη Λεμεσό, ακόμη και από τα χωριά της Μεσαορίας, έκαναν το ετήσιο, σχεδόν ιερό προσκύνημά τους. Μια κάπα από νάιλον Ermaleen, ένα γαλλικό ζωνάκι, ένα φόρεμα Susan Small αρκούσαν για να δηλώσουν κομψότητα σιωπηλή αλλά αδιαπραγμάτευτη. Δίπλα του, η Melanie πρότεινε πιο τολμηρές γραμμές, η Maison Jenny γεφύρωνε το παραδοσιακό με το σύγχρονο, ενώ η Vanity Fair ειδικευόταν σε μια art-déco αισθητική, με υφάσματα που έμοιαζαν να έχουν ταξιδέψει από τις αίθουσες χορού της Βιέννης. Τα Χριστούγεννα, οι εφημερίδες διαλαλούσαν «High Value Xmas Selection» και «the most Flattering Styles». Και δεν υπήρχε υπερβολή. Το Chez Elita είχε μόλις παραλάβει κασκόλ, κάπες, λευκές stoles και γαλλικά κοσμήματα που έκαναν κάθε Κύπρια να αισθάνεται σαν να είχε ξεπηδήσει από τις σελίδες της Vogue Paris. Όμως τα ρούχα δεν ήταν το σημαντικότερο. Ήταν οι γυναίκες πίσω από τις βιτρίνες. Η Σοφία, η Ελίτα, η Λίτση στο Chez Elita. Γυναίκες με γνώση, άποψη, αισθητική. Η σχέση τους με τις γυναίκες της εποχής δεν ήταν απλώς εμπορική· ήταν σχέση εμπιστοσύνης, σχεδόν εξομολογητική. Σήμερα, η Λήδρας έχει αλλάξει πρόσωπο. Κι όμως, αν περπατήσει κανείς αργά και σηκώσει το βλέμμα, θα διακρίνει ακόμη τα παλιά σκαλιστά μπαλκόνια, τις ξεθωριασμένες επιγραφές, τις σκιές από κυρίες με άψογα ταγιέρ. Και ίσως, σε κάποιο παλιό κουτί ή σε ένα ξεχασμένο συρτάρι, να βρεθεί ακόμη μια ζώνη από τη Melanie, ένα φουλάρι της Maison Jenny, ή — γιατί όχι — μια κάπα από το Chez Elita. Τότε γίνεται ξεκάθαρο: η κομψότητα δεν πεθαίνει. Απλώς σωπαίνει — και περιμένει να ξαναεκτιμηθεί. Πηγή: Εφημερίδα «Cyprus Mail» Δεκατια 50’ Αρχειο ΓΤΠ Ιστοριοδίφη της συλλογικής μνήμης του Εφημεριδικού Τύπου Read more











