H Συρία γίνεται αρένα αντιπαράθεσης Τουρκίας-Ισραήλ
Oι ραγδαίες εξελίξεις που οδήγησαν στην ανατροπή του Μ. Άσαντ έχουν αφήσει ανοικτό το πεδίο για έναν περιφερειακό ανταγωνισμό των δυνάμεων της περιοχής, καθώς η πορεία της μεταβατικής περιόδου στη Δαμασκό επηρεάζει δραματικά τις ισορροπίες στην περιοχή. Η Τουρκία, η οποία επένδυσε εδώ και καιρό στη Συριακή κρίση και βγαίνει κερδισμένη, έχοντας υπό την «προστασία» της το νέο καθεστώς, δεν κινείται φυσικά μόνο για λόγους ανθρωπιστικούς ή ακόμη και για την εξασφάλιση της δημοκρατικής ομαλότητας και σταθερότητας στη γειτονική χώρα.
Πέραν του θέματος της κουρδικής οντότητας, δεν θα πρέπει να αγνοηθούν οι δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Τ. Ερντογάν που αποκαλύπτουν και τη φιλοσοφία αλλά και το όραμα που καθοδηγεί τις κινήσεις του (και) στο Συριακό.
«Δεν μπορούμε να περιορίσουμε τους ορίζοντές μας σε 782 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα. Όπως ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα του, η Τουρκία και το τουρκικό έθνος δεν μπορούν να ξεφύγουν ή να κρυφτούν από τη μοίρα τους….Κάθε περιστατικό που συμβαίνει στην περιοχή μας, ειδικά στη Συρία, μας θυμίζει αυτό το γεγονός: η Τουρκία είναι μεγαλύτερη από την Τουρκία», δήλωσε στην Άγκυρα ο Τούρκος πρόεδρος.
Η «μοίρα» της «Νέας Τουρκίας», όπως την περιγράφει ο Τούρκος πρόεδρος, δεν είναι τίποτα άλλο από την αποκάλυψη της βαθιάς χαραγμένης νεοθωμανικής ιδεολογίας που καθοδηγεί την πολιτική του για επέκταση της επιρροής της Τουρκίας και ανάδειξή της σε ηγεμονική περιφερειακή δύναμη. Κι αν το επιχείρησε αυτό στον Καύκασο ή στη Μ. Θάλασσα είναι προφανές ότι δεν θα αφήσει ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία που του δίνεται στη γειτονική Συρία.
Αυτή η αντίληψη όμως, δεν προκαλεί αρνητικά αντανακλαστικά μόνο στις χώρες του Κόλπου αλλά και στο ίδιο το Ισραήλ, καθώς δεν θα επιθυμούσε φυσικά να δει στα σύνορά του να αναπτύσσεται ένα σουνιτικό καθεστώς με εξτρεμιστικές καταβολές που θα έχει τη στρατιωτική στήριξη της Τουρκίας. Και η Άγκυρα, η οποία έχει εξελιχθεί τους τελευταίους 14 μήνες στον πιο άγριο πολέμιο του Ισραήλ, επιχειρεί να ελέγξει πλέον πολιτικοοικονομικά αλλά και στρατιωτικά τη Συρία, έχοντας συγχρόνως απλώσει το «πόδι» της και στον Λίβανο με τρόπο που θα μπορούσε να προκαλέσει το «αίσθημα περικύκλωσης» στο Ισραήλ.
Το αντι-ισραηλινό μένος της Άγκυρας πήρε άλλες διαστάσεις τις τελευταίες εβδομάδες. Ο πρόεδρος Ερντογάν σε ομιλία του στο Μαρντίν στις κραυγές του πλήθους «Αρχηγέ! Πήγαινε μας στην Ιερουσαλήμ» έσπευσε να απαντήσει: «Μην ξεχνάτε! Εσείς οι νέοι μην ξεχνάτε! Όποιος κάνει υπομονή, αυτός θριαμβεύει!» Όμως, ακόμη πιο ακραία, ήταν η ομιλία του κυβερνητικού εταίρου Ν. Μπαχτσελί σε κομματικό ακροατήριο, πυροδοτώντας το κλίμα και προφανώς, δημιουργώντας αντανακλαστικά στο Ισραήλ που αντιμετωπίζει με μεγάλη καχυποψία την επέκταση της επιρροής της Τουρκίας έως τα σύνορά του.
«Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι όσοι στρέψουν το βλέμμα τους στη Δαμασκό θα δεχτούν το οθωμανικό χαστούκι στο ίδιο το Τελ Αβίβ και την Ιερουσαλήμ. Η Ιστορία μας λέει ότι ο πρώτος σταθμός της Ιερουσαλήμ είναι η Δαμασκός. Εάν η Δαμασκός είναι ασφαλής, η Ιερουσαλήμ θα είναι επίσης ασφαλής όταν έρθει η μέρα», είπε ο κ. Μπαχτσελί και με ιστορικές αναφορές στην κατάκτηση της Ιερουσαλήμ στο παρελθόν τόνισε: «Είναι θέμα χρόνου να νικήσουμε αυτούς που δείχνουν τα δόντια τους στο Γκολάν και στη Δαμασκό, στην ίδια την Ιερουσαλήμ. …Όσοι κάνουν τρελές ενέργειες και προσπάθειες θα καταλήξουν στην καταστροφή. Αν λοιπόν η Δαμασκός έχει κατακτηθεί, η κατάκτηση της Ιερουσαλήμ είναι κοντά».
Το Ισραήλ με ανακούφιση δέχθηκε την είδηση της ανατροπής του Άσαντ, παρά το γεγονός ότι αν και είχε εχθρικές σχέσεις με το καθεστώς Άσαντ λόγω και της σχέσης του με το Ιράν, υπήρχε μια ασφαλής διαχείριση της κατάστασης και όπως πολλοί αναλυτές παρατηρούν, είναι καλύτερο να έχεις να κάνεις με τον Διάβολο που γνωρίζεις. Το Ισραήλ όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να έρθει σε απευθείας σύγκρουση με τη Δαμασκό, διεξήγαγε έναν σιωπηρό πόλεμο.
Με δεκάδες αεροπορικές επιθέσεις, οι οποίες εντάθηκαν μετά την 7η Οκτωβρίου, εξόντωσε σημαντικά στελέχη των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης που καθοδηγούσαν το καθεστώς Άσαντ, κατέστρεψε αποθήκες όπλων και πυρομαχικών μέρος των οποίων κατευθύνονταν προς τη Χεζμπολάχ, ενώ αμέσως μετά την ανατροπή του Άσαντ φρόντισε να εξαλείψει μεγάλο μέρος των αποθεμάτων σε πυραύλους και άλλα οπλικά συστήματα καθώς και τα πλοία του Συριακού Ναυτικού, ώστε να μην πέσουν στα χέρια επικίνδυνων δρώντων στη χώρα.
Η επόμενη κίνησή του ήταν να καταλάβει τη νεκρή ζώνη στα υψίπεδα του Γκολάν και τη δυτική πλευρά του όρους Χερμών, δημιουργώντας μια ζώνη ασφαλείας, η οποία βεβαίως είναι μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από τη Δαμασκό. Για το Ισραήλ είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει να δημιουργηθεί μια νέα εστία απειλής εναντίον της ασφάλειάς του αυτή τη φορά από το έδαφος της Συρίας. Και φυσικά, βλέπει με τεράστια καχυποψία και ανησυχία τις κινήσεις της Άγκυρας, η οποία βάζει πόδι στη Συρία και ίσως μπει στον πειρασμό να θεωρήσει ότι μέσω των εξελίξεων στη Συρία, θα στριμώξει το Ισραήλ ή πάντως θα το αναγκάσει να διαπραγματευθεί κάποια στιγμή μαζί της, έστω και μέσω αντιπροσώπων, για να κερδίσει μια ρύθμιση ασφαλείας στην περιοχή.
Τούρκοι αναλυτές επισημαίνουν ότι πλέον το Ισραήλ, αφού έχει εξουδετερώσει την ιρανική παρουσία στη Συρία, δεν έχει άλλοθι για νέες επιθέσεις και προειδοποιούν ότι η συνέχισή τους μπορεί να το φέρει αντιμέτωπο με την ίδια την Τουρκία, η οποία εμφανίζεται ως εγγυητής του νέου καθεστώτος στη Δαμασκό και δεν έχει αποκλείσει να συνδράμει και στρατιωτικά στην προσπάθειά του για να ελέγξει τη χώρα. Αυτό είναι ένα σενάριο βεβαίως που όλοι απεύχονται, καθώς θα πρόκειται για μια σύγκρουση του στενότερου συμμάχου των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή, με τη δεύτερη πιο ισχυρή χώρα του ΝΑΤΟ.
Κι ένα πρώτο θέμα που θα προκύψει, θα είναι εάν η Τουρκία αποφασίσει να ενισχύσει το νέο καθεστώς στη Δαμασκό, προσφέροντάς του εξοπλισμούς, ακουμπώντας έτσι την «κόκκινη γραμμή» του Ισραήλ, που πριν σταθεροποιηθεί πλήρως η κατάσταση και έχει εγγυήσεις για την ασφάλειά του, δεν θα επιτρέψει τον εξοπλισμό των μέχρι πριν λίγες εβδομάδες ακραίων μουσουλμάνων μαχητών.
Σημείο αναφοράς πάντως, είναι η 20η Ιανουαρίου καθώς όλοι αναμένουν την ανάληψη των καθηκόντων από τον πρόεδρο Ν. Τραμπ, ώστε να αποσαφηνιστούν οι προθέσεις του και οι σχεδιασμοί του για την περιοχή. Και πιθανότατα να επιχειρηθεί να υπάρξει μια έστω έμμεση συνεννόηση επί του εδάφους, μεταξύ Άγκυρας και Τελ Αβίβ, ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο μιας θερμής σύρραξης. Το Ισραήλ πάντως, δεν είναι αδιάφορο για τις εξελίξεις και στη Βορειοανατολική Συρία, καθώς αποτελεί κοινό μυστικό ότι για χρόνια ενίσχυε και στήριζε την κουρδική οντότητα.
Μια ευθεία τουρκική στρατιωτική παρέμβαση στο συριακό έδαφος θα επηρεάσει τις συνθήκες ασφαλείας στην περιοχή, απειλώντας την ανατροπή τους εις βάρος του Ισραήλ. Αυτή είναι η απόλυτη κόκκινη γραμμή για το Τελ Αβίβ και το ερώτημα είναι εάν ο νέος Αμερικανός πρόεδρος θα είναι σε θέση να αποτρέψει μια τέτοια επικίνδυνη αναμέτρηση.Πηγή: Liberal.gr (N.M)