Kύπρος-Ινδία-Γάζα: Η αιματηρή Βρετανική κληρονομιά του διαίρει και βασίλευε
newsare.net
Η πρόσφατη αναζωπύρωση της στρατιωτικής έντασης Ινδίας-Πακιστάν θυμίζει εκ νέου το γεγονός πως η αποχώρηση των Βρετανών από πολλές αποικίεKύπρος-Ινδία-Γάζα: Η αιματηρή Βρετανική κληρονομιά του διαίρει και βασίλευε
Η πρόσφατη αναζωπύρωση της στρατιωτικής έντασης Ινδίας-Πακιστάν θυμίζει εκ νέου το γεγονός πως η αποχώρηση των Βρετανών από πολλές αποικίες κατά τον 20ό αιώνα, άφησε πίσω της προβλήματα που παραμένουν μέχρι σήμερα, κυρίως λόγω της πολιτικής «διαίρει και βασίλευε», τεχνητών συνόρων και εθνοτικών-θρησκευτικών διαιρέσεων. Ακολουθούν μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα, ξεκινώντας αρχικά από την Ινδία και το Πακιστάν Η Βρετανία πήγε αρχικά στην Ινδία με πρόσχημα το εμπόριο μέσω της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, αλλά στην πραγματικότητα είχε σκοπό την κατάκτηση και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της περιοχής. Η εταιρεία έγινε σταδιακά η πλουσιότερη της Ευρώπης, δημιουργώντας στρατό και επεκτείνοντας τα εδάφη της με διπλωματικούς και στρατιωτικούς τρόπους. Η αποδυνάμωση των τοπικών ηγεμόνων λόγω θρησκευτικών και πολιτισμικών διαφορών διευκόλυνε τους Βρετανούς να καταλάβουν την Ινδία, χρησιμοποιώντας συχνά Ινδούς στρατιώτες εναντίον των ίδιων τους των συμπατριωτών.Η Βρετανική κυριαρχία στην Ινδία διήρκεσε πάνω από 200 χρόνια, κατά τα οποία επέβαλαν βαριά φορολογία, μονοπώλησαν το εμπόριο και κατέστειλαν την τοπική ανάπτυξη Η αποχώρηση των Βρετανών το 1947 οδήγησε στη «Μεγάλη Διχοτόμηση» (Great Partition), με μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών βάσει θρησκείας (Ινδουιστές-Μουσουλμάνοι). Αυτό προκάλεσε εκατομμύρια θύματα και τη δημιουργία του Πακιστάν (και αργότερα του Μπαγκλαντές). Οι εντάσεις μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, ιδιαίτερα για το Κασμίρ, συνεχίζονται, με συγκρούσεις και πυρηνική απειλή. Κύπρος (1960): Μετά την ανεξαρτησία από τη βρετανική αποικιοκρατία ως επακόλουθο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, οι Βρετανοί διατήρησαν στο νησί μας στρατιωτικές βάσεις (Ακρωτήρι και Δεκέλεια), αλλά η πολιτική τους ενίσχυσε τη διχοτόμηση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Η τουρκική εισβολή του 1974, που ακολούθησε, οδήγησε στη διχοτόμηση του νησιού, ένα πρόβλημα που παραμένει άλυτο, με συνεχείς εντάσεις. Παλαιστίνη/Ισραήλ (1948): Η Διακήρυξη Μπάλφουρ (1917) και η βρετανική διοίκηση της Παλαιστίνης έθεσαν τις βάσεις για τη δημιουργία του Ισραήλ, αγνοώντας σε μεγάλο βαθμό τα δικαιώματα των Αράβων. Η αποχώρηση το 1948 οδήγησε σε αραβο-ισραηλινές συγκρούσεις, με το Παλαιστινιακό ζήτημα να παραμένει μια από τις πιο εκρηκτικές κρίσεις παγκοσμίως. Ιρλανδία/Βόρεια Ιρλανδία (1921-σήμερα): Η διαίρεση της Ιρλανδίας σε ανεξάρτητο νότο και βόρειο τμήμα υπό βρετανική κυριαρχία προκάλεσε δεκαετίες συγκρούσεων μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών (The Troubles). Παρά τη Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής (1998), το Brexit έχει αναζωπυρώσει τις εντάσεις για τα σύνορα. Αφρικανικές χώρες (κυρίως 1950s-1960s): Στη Νιγηρία, η βρετανική αποχώρηση (1960) άφησε τεχνητά σύνορα που συνδύαζαν διαφορετικές εθνοτικές ομάδες (Χάουσα, Γιορούμπα, Ίγκμπο), οδηγώντας στον εμφύλιο πόλεμο του Μπιάφρα (1967-1970). Στο Σουδάν, η αποχώρηση (1956) άφησε διαιρέσεις Βορρά-Νότου, που οδήγησαν σε εμφυλίους και τη δημιουργία του Νότιου Σουδάν (2011), με συνεχείς συγκρούσεις. Μιανμάρ (1948): Οι Βρετανοί αποχώρησαν αφήνοντας εθνοτικές διαιρέσεις και φτώχεια. Η χώρα βυθίστηκε σε εμφύλιο πόλεμο, πραξικοπήματα και καταστολή μειονοτήτων, όπως οι Ροχίνγκια, με κρίσεις που συνεχίζονται. Ιράκ/Κουβέιτ (1932/1961): Οι Βρετανοί χάραξαν τα σύνορα του Κουβέιτ, αποκόπτοντάς το από το Ιράκ, γεγονός που οδήγησε σε διαχρονικές διεκδικήσεις και συγκρούσεις, όπως η εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ (1990). Η βρετανική αποικιοκρατία συχνά επέβαλε σύνορα και δομές χωρίς να λαμβάνει υπόψη τοπικές κουλτούρες, φυλές και ιστορικές διαφορές, με αποτέλεσμα μακροχρόνιες συγκρούσεις, φτώχεια και πολιτική αστάθεια σε πολλές από αυτές τις περιοχές. Read more