Δολοφονία Σολωμού:«Από τότε άρχισα να ανεβαίνω στον ιστό σημαίας του σχολείου»
Θέλουμε να μην νιώσουν άλλες οικογένειες αυτά που ζήσαμε εμείς με το θάνατο του θείου μου Σολωμού Σολωμού, ανέφερε στο ΚΥΠΕ ο Αγγελος Κυριάκου, αδελφότεκνος του ήρωα, γιος της αδελφής του Σκεύης, ο οποίος όταν δολοφονήθηκε ο θείος του ήταν μόλις πέντε ετών, πήγαινε νηπιαγωγείο σε απόσταση μόλις 150 μέτρων από το σημείο όπου σκοτώθηκε.
Μιλώντας τη δολοφονία και για το πως την εισέπραξε συναισθηματικά, ο κ. Κυριάκου συγκλονίζει: «Από τότε άρχισα να ανεβαίνω πάνω στον ιστό της σημαίας στο σχολείο» μας είπε.
Πρόσθεσε πως «τότε ο Σολωμός διέμενε στο σπίτι μας. Θυμάμαι όταν ο πατέρας μου ήρθε να μας πάρει από το νηπιαγωγείο και καθ’ οδόν προς το σπίτι είδαμε τον θείο μου στο δρόμο. Ο πατέρας μου του κόρναρε και τον ρώτησε που πήγαινε με τον Σολωμό να του απαντά να πάρει τα μωρά στο σπίτι και είναι δουλειά δική μου».
Ωστόσο, συνέχισε "όταν φτάσαμε στο σπίτι ακούσαμε στο ραδιόφωνο ότι σκοτώθηκε ένας Τσολάκης αλλά τελικά ήταν Σολάκης. Μετά από πέντε λεπτά πήραν τηλέφωνο τον πατέρα μου και του ζήτησαν να πάει στο Γενικό Νοσοκομείο Αμμοχώστου γιατί σκότωσαν τον Σολωμό».
Εκείνη την ώρα ανέφερε «η μητέρα μου βρισκόταν στη δουλειά της και ο πατέρας μου την πήρε τηλέφωνο και της είπε ότι χτύπησαν τον αδελφό σου τον Σολωμό στο πόδι και πάμε να τον δούμε στο Νοσοκομείο. Η μητέρα μου είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τον Σολωμό και ένιωσε ότι κάτι άσχημο έγινε».
Όπως είπε ο κ. Κυριάκου, «μόλις φτάσαμε στο Νοσοκομείο ένας ξάδερφος της μητέρας μου της είπε συλλυπητήρια. Αυτά είναι όσα έχω έντονα στη μνήμη μου από εκείνη την ημέρα και πρέπει να είμασταν η τελευταία οικογένεια στην Κύπρο που ζήσαμε τη βαρβαρότητα των Τούρκων».
Όσον αφορά το κλίμα που υπήρχε στο σπίτι μετά τη δολοφονία του Σολωμού, ο Αγγελος Κυριάκου είπε πως «ήταν πάρα πολύ άσχημο για τη μητέρα μου, τις θείες και όλη την οικογένεια αλλά ταυτόχρονα προσπαθούσαν να στηρίξουν και να είναι κοντά ο ένας στον άλλο. Ειδικά της μητέρας μου της πήρε αρκετό καιρό να το ξεπεράσει μέχρι που ένα βράδυ, τρία χρόνια μετά, είδε τον Σολωμό στο όνειρο της και, όπως μας ανέφερε, καθόταν σε ένα λευκό ποταμό και της είπε «Σκεύη μου εδώ που είμαι, είμαι καλά. Ηταν τότε ακριβώς που η μητέρα μου άρχισε να είναι καλύτερα» σημείωσε.
Σε ερώτηση πως αντιμετώπισε ο ίδιος το θάνατο του θείου του σε τόσο μικρή ηλικία, απάντησε πως «το συμβάν ήταν τόσο πολύ εντυπωμένο στο μυαλό μου που από τότε άρχισα να ανεβαίνω πάνω στον ιστό της σημαίας στο σχολείο».
Ερωτηθείς για την αντιμετώπιση που είχαν από την πολιτεία οι οικογένειες των Σολωμού και Ισαάκ, απάντησε πως «η πολιτεία σεβόταν, σέβεται και εξακολουθεί να σέβεται τις οικογένειες των δύο ηρώων».
Όσον αφορά την αντιμετώπιση της κοινωνίας προς την οικογένεια, είπε πως «γενικά η συμπεριφορά όλων ήταν αρκετά καλή. Ωστόσο το πρόβλημα που έβλεπα εγώ ανέκαθεν, αλλά δεν το αντιλαμβανόταν η οικογένεια, ήταν η πολιτική εκμετάλλευση του θέματος, από διάφορα πρόσωπα».
Ερωτηθείς για το μνημείο για τους Ισαάκ και Σολωμού που θα ανεγερθεί στο Παραλίμνι, εξέφρασε «ευχαριστίες προς τον Δήμαρχο Παραλιμνίου Γιώργο Νικολέττο ο οποίος πριν την εκλογή του υποσχέθηκε ότι θα υλοποιήσει το έργο και από τα λόγια προχώρησε στην πράξη. Δεν ήταν απλά μια προεκλογική υπόσχεση αλλά αυτό πίστευε, ότι δηλαδή έπρεπε να γίνει ένα μνημείο για να τιμηθούν οι δύο νέοι του Παραλιμνίου που έχασαν τόσο άδικα τη ζωή τους από τους Τούρκους» είπε.
Σε ερώτηση τι νιώθει ο ίδιος 29 χρόνια μετά το θάνατο του θείου του, ο Αγγελος απάντησε πως «αυτό που επιθυμούμε είναι να μην νιώσουν άλλες οικογένειες αυτά που νιώσαμε εμείς, θέλουμε να μην ξαναζήσει κανένας όλα τούτα που περάσαμε. Μας αγχώνει όταν ακούμε πως θα γίνουν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στα οδοφράγματα, γιατί ακριβώς θυμόμαστε την δολοφονία των Σολωμού και Ισαάκ, που ήταν ένα τραγικό γεγονός».
Εξάλλου ο Αλέκος Μιχαηλίδης εκπρόσωπος της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού, μιλώντας στο ΚΥΠΕ ανέφερε πως «29 χρόνια μετά τη δολοφονία των δύο ηρώων αισθανόμαστε πως έχουμε πετύχει ένα σκοπό που δεν είναι άλλος από τη διατήρηση της μνήμης, ένα αγώνα που ξεκίνησαν οι οικογένειες των δύο δολοφονηθέντων αλλά και οι άνθρωποι των Κοινοτήτων στην περιοχή».
Ωστόσο, συνέχισε «δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ικανοποιημένοι από την Δημοκρατία, αλλά η μνήμη έχει διατηρηθεί και αυτό ήταν ο στόχος μας όταν το 2008 ξεκινήσαμε την αναβίωση της πορείας των μοτοσικλετιστών. Ακόμα νιώθουμε ότι είναι ντροπιαστικό, τόσο για την πολιτεία όσο και για την κοινωνία, το γεγονός πως δεν έγιναν αρκετά για να εκτελεστούν τα εντάλματα σύλληψης των καταζητούμενων δολοφόνων των Ισαάκ και Σολωμού, που μετά το θάνατο ενός από αυτούς, έμειναν δέκα».
Οι πλείστοι από αυτούς τους δέκα ανθρώπους, ανέφερε ο κ. Μιχαηλίδης «βολτάρουν ανενόχλητοι κυρίως στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου και μέχρι σήμερα δυστυχώς η Πολιτεία, η Νομική Υπηρεσία και οι εκάστοτε κυβερνήσεις και Υπουργοί Δικαιοσύνης, δεν έπραξαν τα απαιτούμενα για να υλοποιηθούν τα διεθνή εντάλματα σύλληψης που εκδόθηκαν εναντίον των προσώπων αυτών, ώστε να οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης σε δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας και να πληρώσουν για τις αποτρόπαιες πράξεις τους».
Σημείωσε ακόμα πως «είμαστε απογοητευμένοι και από το γεγονός ότι όχι μόνο οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν θέτουν ακόμα και λεκτικά το συγκεκριμένο θέμα στις συναντήσεις που έχουν με τους Τ/κ ηγέτες, αλλά δεν το διατηρούν ούτε καν στο προσκήνιο. Αυτό το ζήτημα δεν συζητείται από Υπουργούς και κυβέρνηση, ούτε καν τον Αύγουστο όταν τελούνται τα μνημόσυνα των δύο ηρώων» είπε.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση ο κ. Μιχαηλίδης είπε ότι «προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε τη μνήμη, όχι μόνο ως χρέος προς τις οικογένειες και προσφορά στο ετήσιο μνημόσυνο των Ισαάκ και Σολωμού, αλλά συνδέοντας τις πρωτοβουλίες μας και με τα υπαρκτά προβλήματα του τόπου μας. Οι δύο ήρωες το μόνο που είχαν στο μυαλό τους ήταν η απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών της Κύπρου και γι’αυτό έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους» σημείωσε.
Ταυτόχρονα εξέφρασε ικανοποίηση για την πρωτοβουλία του Δήμου Παραλιμνίου – Δερύνειας να ανεγείρει μνημείο προς τιμήν των Ισαάκ και Σολωμού, σημειώνοντας πως «εδώ και πάρα πολλά χρόνια ζητούσαμε την ανέγερση ενός τέτοιου μνημείου. Υπενθυμίζω ότι πριν μερικά χρόνια δημιουργήσαμε ένα μνημείο για τους δύο ήρωες, το οποίο τοποθετήσαμε λίγα μέτρα από το οδόφραγμα της Δερύνειας, αλλά για διάφορους λόγους, το μνημείο απομακρύνθηκε».
Ο εκπρόσωπος της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού αναφέρθηκε και στην εκστρατεία ονοματοδοτήσεων δρόμων σε διάφορες Κοινότητες της ελεύθερης Κύπρου, που ξεκινά με αφορμή τα 29 χρόνια από τις δολοφονίες των δύο ηρώων.
Ο κ. Μιχαηλίδης είπε πως «με αφορμή τα 30 χρόνια από τη δολοφονία των Ισαάκ και Σολωμού, η Πρωτοβουλία ετοιμάζει κάτι μεγάλο στο οποίο σίγουρα θα εμπλακεί και η Ελλάδα και πολύ πιθανόν να συνδεθεί με την εκστρατεία μας για την ονοματοδοσία δρόμων σε Δήμους και Κοινότητες».
Την 11η Αυγούστου 1996, κατά τη διάρκεια αντικατοχικής διαμαρτυρίας μοτοσικλετιστών, ο Τάσος Ισαάκ περικυκλώθηκε και λιντσαρίστηκε μέχρι θανάτου μέσα στην ουδέτερη ζώνη, μπροστά στα μάτια ειρηνευτών του ΟΗΕ και τηλεοπτικών συνεργείων.
Η διαμαρτυρία ήταν η κορύφωση μιας πανευρωπαϊκής πορείας μοτοσυκλετιστών που ξεκίνησε στις 2 Αυγούστου από την Πύλη του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο με προορισμό την κατεχόμενη Κερύνεια.
Τρεις ημέρες μετά, στις 14 Αυγούστου 1996, η Κύπρος αποχαιρέτισε τον Ισαάκ.
Μετά την κηδεία του, ομάδα πολιτών κατευθύνθηκε ξανά προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να αφήσει στεφάνια στη μνήμη του.
Ανάμεσά τους ήταν και ο Σολωμός Σολωμού, ξάδελφος του Ισαάκ.
Ο Σολωμού πέρασε στη νεκρή ζώνη, ανέβηκε σε ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία και δέχθηκε πυροβολισμούς από την κατεχόμενη πλευρά, πέφτοντας νεκρός.
