Τάσος Μάρκου: Ο θρύλος των αγώνων του κυπριακού ελληνισμού (ΒΙΝΤΕΟ)
«Η τάν ή επί τάς»...πέντε λέξεις... ένας όρκος βρίσκουν νόημα και πραγματώνονται στο πρόσωπο του Τάσου Μάρκου. Του ανθρώπου, που το ανάστημα της ψυχής του ξεπέρασε την ισχύ του Βρετανού αποικιοκράτη, ξεπέρασε την οργή του Τούρκου κατακτητή.
Ο γιος του Πάρης, αντίκρυ από το σημείο που, ο Τάσος έδωσε τη μάχη των μαχών με τον Τούρκο εισβολέα, μιλά για πρώτη φορά για τον πατέρα του, στο ΣΙΓΜΑ. «Είχε πάρει την απόφαση του. Δήλωσε 'ότι πάνω από το πτώμα μου θα περάσουν δεν θα φύγω δαμέ θα μείνω'. Πράγμα που έκανε. Αυτός ήταν ο Τάσος Μάρκου».
19 ετών εντάσσεται στις τάξεις του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ. Ορκίζεται πίστη στην πατρίδα...Έναν όρκο, τον οποίο τίμησε μέχρις εσχάτων.
Η αδερφή του ανέφερε ότι, «ο Τάσος μαζί με τον αδελφό μου το Θωμά πήγανε από τους πρώτους και έδωσαν τον όρκο της ΕΟΚΑ και ήταν στις ομάδες κρούσεως».
Το 1963 το καθήκον τον καλεί ξανά. Μετατρέπεται σε ηγετική μορφή για την άμυνα της Λευκωσίας, και φυλάει Θερμοπύλες. «Θυμάμαι που πάντα μας έλεγε εγώ είμαι στρατιώτης δεν είμαι δολοφόνος», τόνισε η αδερφή του.
Διαβάστε επίσης: Πενηνταένα χρόνια από τη δεύτερη φάση της βάρβαρης τουρκικής εισβολής
Καλοκαίρι του 1974 ο Τάσος Μάρκου αναμετράται με την ιστορία ξανά και βγαίνει νικητής. Μόνος, αβοήθητος, αλλά νικητής.
Ο κοιτοτάρχης Μιας Μηλιάς, Ανδρέας Δημοσθένους ανέφερε πως, «θυμούμαι δύο αλεξίπτωτα έπεσαν τέλειά μέσα στο χωρκό το πιάσαμε το πήραμε στο καφενείο και τότε ήταν η πρώτη φορά που είδαμε τον Τάσο Μάρκου. Τα άνοιξε μπροστά μας και ήταν μέσα όλοι οι χάρτες του πυροβολικού. Ο Τάσος ήταν κάτι ξεχωριστό για την ηλικία μου. Τότε έβλεπα μπροστά μου ένα γίγαντα. Παραμονή της δεύτερης φάσης της εισβολής όταν μου είπε άτε μαυρή να πιάσεις το ποδήλατο σου και να φύγεις να κατεβείς στο χωρκό να πάεις στην μάνα σου και αύριο η μέρα θα είναι δύσκολη».
Στις 14 Αυγούστου στέκεται απέναντι από τον Τούρκο κατακτητή. Όρθιος απέναντι στον καταιγισμό πυρών.
«Έγινε αιμοκύλισμα δεν μπορείς να δεν μπορείς να το φανταστείς αυτό που έγινε οι Τούρκοι κατέβασαν πεζικό που ήρθαν από το Δίκωμο και τον Κουτσοβέντη για να σπάσουν τη γραμμή από κάτω έβγαλαν άρματα για να κάνουν την κυκλική τους επίθεση. Ο Τάσος, από ότι λένε ήταν πάνω. Τη γραμμή εδώ την οργάνωσε και έφτανε μέχρι τον Πενταδάκτυλο», πρόσθεσε ο κ. Δημοσθένους.
Οι πέντε λέξεις «η τάν ή επί τάς» αντηχούν ακόμα στη Μια Μηλιά. Γνωρίζοντας πως αν έσπαζε η γραμμή της Μιας Μηλιάς, θα χανόταν η μισή Κύπρος, ζητεί ενισχύσεις. Αντ' αυτού λαμβάνει νέα εντολή για οπισθοχώρηση.
Όπως δήλωσε ο εν αποστρατεία στρατηγός, Ανδρέας Στυλιανίδης «θύμωσε και του λέει από πάνω μου θα περάσουν οι Τούρκοι αν θα περάσουν».
Μα πώς να πεις στη ψυχή, που άγεται, από τον άσβεστο πόθο, για τη λευτεριά να υποχωρήσει; Πώς να πεις στον άνθρωπο, που απαρνήθηκε τα πάντα, για την πατρίδα να υποχωρήσει; Πώς να του πεις να σπάσει τον όρκο του;
Ο Πάρης Μάρκου σημείωσε ότι, ως γιος νιώθω πικρία, νιώθω λύπη, και στεναχώρια γιατί ενώ θα μπορούσε να επιστρέψει χωρίς να κατηγορηθεί για την προδοσία επέλεξε να μείνει στο χώρο που τον όρισε η πατρίδα. Με την ιδιότητα του πρώην στρατιωτικού αντιλαμβάνομαι απόλυτα το τι έχει κάνει ο πατέρας μου. Ηταν αποφασισμένος με αυτούς τους λίγους που είχε, έπρεπε να σταματήσει την κύρια προσπάθεια των Τούρκων.
Από εκείνη την ημέρα, παραμονή της Παναγιάς, η τύχη του Τάσου Μάρκου αγνοείται.
Διαβάστε επίσης: Ανιψιός Σολωμού: «Από τότε άρχισα να ανεβαίνω στον ιστό σημαίας του σχολείου»
«Τότε ήμουνα 5μιση χρονών η αδελφή μου 11. Μας έμαθε η μητέρα μας την λέξη αγνοούμενος. Δεν γνωρίζαμε αυτή τη λέξη. Δεν ξέραμε πότε θα γυρίσει ο πατέρα μας. Ειδικά όταν κλείνει η πόρτα και μένουν τα τρία άτομα, η μάνα εγώ και η αδελφή μου θυμούμαι πόσο δύσκολα είχαμε περάσει. Πραγματικά είναι εικόνες τις οποίες δεν θέλω να ζήσει κανένας», πρόσθεσε ο Πάρης Μάρκου.
Ο Πάρης, ήταν επικεφαλής τμήματος ανεύρεσης αγνοουμένων και με αυτή την ιδιότητα και με προσωπικό ρίσκο μετέβαινε στα κατεχόμενα με τον κοινοτάρχη της Μιας Μηλιάς, για συλλογή στοιχείων.
Η λεβεντιά του Τάσου, ντύνει τραγούδια, γράφει στίχους, που θυμίζουν σε όλους να μην ξεχνάνε. «Ένας ήρωας ο οποίος αφήνει πίσω του την οικογένεια του γνωρίζοντας ότι θα παλέψει για την πατρίδα του για την ελευθερία του πρέπει να μείνει για πάντα στην μνήμη μας και να μην ξεχνάμε την μάχη του και τη θυσία του».
Μπορεί ο ίδιος να αγνοείται ωστόσο η μνήμη του παραμένει και δείχνει σε όλους ότι ο μάχη δεν τελειώνει, ακόμα και όταν η παρτίδα φαίνεται χαμένη, ότι η ελευθερία κερδίζεται με αγώνες και θυσίες.
Δέηση προς τιμήν του θρυλικού αγωνιστή της ελευθερίας