newsare.net
Η Αντιγόνη σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο Πρωτοσέλιδο, μίλησε για τις δυσκολίες προσβασιμότητας που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια του Eur«Η αναπηρία στην Κύπρο αντιμετωπίζεται ως φιλανθρωπία»
Η Αντιγόνη σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο Πρωτοσέλιδο, μίλησε για τις δυσκολίες προσβασιμότητας που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια του EuroBasket στην Κύπρο. Η συζήτηση επεκτάθηκε και στις καθημερινές αντιξοότητες που είναι υποχρεωμένη να ζει χωρίς να έχει άλλη επιλογή. Έκανε λόγο για την αντιμετώπιση της πολιτείας στους αναπήρους. «Να είναι πρόθυμοι να λαμβάνουν τους αναπήρους εξ αρχής στους σχεδιασμούς τους» ανέφερε μεταξύ άλλων. Αρχικά αναφέρθηκε στην εμπειρία της στο EuroBasket στη Λεμεσό «Δεν αναιρώ το γεγονός ότι ήταν ένα μεγάλο γεγονός. Όμως η δική μου περιπέτεια ξεκινά προηγουμένως από τη στιγμή που έκλεισα τα εισιτήρια. Αρχικά ενημερώθηκα πως οι συνοδοί δε θα βρίσκονταν δίπλα μας αλλά πίσω μας. Στην αρχή δεν έζησα σημασία. Όμως αυτό προξενεί αλλά προβλήματα. Από τη στιγμή που δικαιούμαι βοηθό αυτό πρέπει να είναι δίπλα μου. Είναι δικαίωμα μου. Ακολούθως, έγραψα μήνυμα στην ομοσπονδία για να τους ενημερώσω. Μου απάντησαν πως ο σχεδιασμός του σύγχρονου γηπέδου είναι τέτοιος ώστε να μην επιτρέπει καρέκλα δίπλα, αλλά πίσω. Έτσι ο συνοδός κάθεται πιο ψηλά από μένα μας χωρίζει ο διάδρομος και δεν είχαμε άμεση επαφή. Δεν ξέρω πως δικαιολογείται ακριβώς η ασφάλεια εδώ. Το επόμενο θέμα που προκύπτει είναι αυτό της απρόσκοπτης θέασης. Η υψομετρική διαφορά με τους μπροστά, ήταν μικροί όποτε όταν σηκώνονταν δε βλέπαμε τίποτα. Όταν έστειλα μήνυμα με εξίσωσαν με τον υπόλοιπο κόσμο. Είπαν ότι από τους 15 αγώνες, αυτό έγινε μόνο στον ένα και επηρεάστηκε όλος ο κόσμος. Εγώ ως ανάπηρη μπορώ να αντιδράσω όπως όλοι οι άλλοι; Η ευθύνη είναι στους αρμόδιους να μην επηρεάζεται η θέαση μου. Αγαπώ το μπάσκετ, έχω ταξιδέψει στην Ελλάδα, στη Γερμανία και δεν επηρεάστηκε ούτε λεπτό η θέαση μου. Η υπήρχε η κατάλληλη υψομετρική διαφορά. Στην Κύπρο δε λαμβάνουμε υπόψιν κατά τον σχεδιασμό του γηπέδου τους ανάπηρους». Ακολούθως είπε ότι «Πηγαίνω για να περάσω όμως όμορφα, για να κοινωνικοποιηθώ όπως όλοι οι άλλοι συνάνθρωποι. Μίλησα με τον ΚΥΣΟΑ και είπαν ότι γραπτώς υπέβαλαν τις εισηγήσεις τους, όμως αγνοήθηκαν. Να μας λαμβάνουν όλους τους ανάπηρους υπόψιν και να προσπαθούν να μάθουν, να είναι πρόθυμοι να λαμβάνουν τους αναπήρους εξ αρχής στους σχεδιασμούς τους. Το ζήτημα στην Κύπρο αντιμετωπίζεται ως φιλανθρωπία. Η αναπηρία δεν καλύπτεται με μία ράμπα ή με ένα αμαξίδιο. Η προσβασιμότητα είναι ένας αποφασιστικός παράγοντας για το που θα επιλέξω να πάω. Πεζοδρόμια στην Κύπρο δεν υπάρχουν και όταν υπάρχουν είναι κατειλημμένα. Για να πάω από τη Λεμεσό στη Λευκωσία έπρεπε να διευθετήσω το λεωφορείο μέρες πριν, για να εξασφαλίσω ότι θα υπάρχει διαδρομή για μένα. Δεν ήταν εκεί για μένα ανά πάσα στιγμή». Read more