newsare.net
Η ιστορία της Κύπρου, όπως και η πορεία του κόσμου το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα, σημαδεύτηκε από μια σκληρή αφύπνιση: το τέλος των ψευδαισθήσΤο τέλος των ψευδαισθήσεων; Μια ιστορική στιγμή για το νησί μας
Η ιστορία της Κύπρου, όπως και η πορεία του κόσμου το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα, σημαδεύτηκε από μια σκληρή αφύπνιση: το τέλος των ψευδαισθήσεων. Αυτή η συνειδητοποίηση, αν και επώδυνη, φανερώνει μια βαθιά ανάγκη για ριζική αλλαγή και μια ώριμη προσέγγιση της πραγματικότητας. Η πλάνη του παρελθόντος: Οι ιδεοληψίες των Κυπρίων του 20ο αιώνα Η τουρκική εισβολή του 1974 αποτελεί την πιο ζοφερή υπενθύμιση του πόσο επικίνδυνη είναι η αφέλεια και η ψευδαίσθηση. Δημοσιεύματα της εποχής που διαβεβαίωναν ότι η Τουρκία δεν μπορούσε να εισβάλει, καθρεφτίζουν τη διάχυτη πλάνη της περιόδου. Ηγετικές φυσιογνωμίες της προ-εισβολής εποχής έκαναν εκτιμήσεις και προβλέψεις που αποδείχθηκαν καταστροφικά εσφαλμένες: (1) Η αίσθηση κυριαρχίας και η πεποίθηση ότι η ντε φάκτο κατάσταση δεν απαιτούσε άμεση επίλυση, γιατί «...έχομεν ήδη μίαν καθαρώς Ελληνικήν Κυβέρνησιν εις την Νήσον», οδήγησε στην αδράνεια. Η ελπίδα ότι η «νέα γενεά τουρκική» θα αποδυναμωνόταν με τον καιρό αποδείχτηκε μια τραγική πλάνη. (2) Η ονείρωξη της Ένωσης και η πίστη ότι «η Κύπρος δύναται με τας ίδιας δυνάμεις να αποκρούσει τυχόν απόβασιν Τουρκικήν», αγνοούσε την πραγματική στρατιωτική ισορροπία. Η αντίληψη ότι η Τουρκία «εμπλόφαρε» και δεν θα τολμούσε να πραγματοποιήσει απόβαση, ήταν μια άλλη ολέθρια αυταπάτη. (3) Η ιδεολογική προσκόλληση σε εξωτερικές δυνάμεις, με την πεποίθηση ότι η παρουσία ενός στόλου στη Μεσόγειο αποτελούσε «την ασπίδα, όχι μόνο για τον κυπριακό λαό, αλλά και για όλους τους άλλους λαούς», ήταν μια εκτίμηση που διαψεύστηκε από την ιστορία. (4) Ακόμη και μεταγενέστερα, η πρόσφυση σε «διαβεβαιώσεις» από ξένους ηγέτες, που υποτίθεται ότι θα απέτρεπαν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, συνέχισε την αλυσίδα της κοντόφθαλμης πολιτικής. Μια εικοσιπενταετία οδύνης και αφύπνισης Η 25ετία της οδύνης, από το 2000 και μετά, μπορεί να χαρακτηρίσει και τη σύγχρονη πορεία της Κύπρου. Όπως ο κόσμος αντιμετώπισε την οικονομική κρίση, την έξαρση της τρομοκρατίας και τον κίνδυνο του πλανήτη, έτσι και η Κύπρος βίωσε τις δικές της πληγές και απογοητεύσεις. Οι «αγορές» και οι «οίκοι αξιολόγησης» που ισοπέδωσαν κυβερνήσεις και όνειρα παγκοσμίως, άφησαν και στο νησί το δικό τους στίγμα. Η πατρίδα μας, μέσα σε αυτό το κινούμενο και κλυδωνιζόμενο πλαίσιο, βίωσε επίσης το τέλος των δικών της ψευδαισθήσεων. Η αλόγιστη πίστη σε εξωτερικές δυνάμεις, η εμμονή σε ξεπερασμένες ιδεολογίες και η προσκόλληση σε έναν πολιτικό τυχοδιωκτισμό που στόχευε μόνο στην κομματική επιβίωση, φέρνουν στην επιφάνεια μια πικρή αλήθεια. Το τέλος των ψευδαισθήσεων ως ευκαιρία Η αναγνώριση του τέλους των ψευδαισθήσεων δεν πρέπει να μας βυθίσει στην απελπισία. Αντίθετα, πρέπει να λειτουργήσει ως έναυσμα για μια ριζική αλλαγή. Η Κύπρος χρειάζεται να εγκαταλείψει τα «μεγαλειώδη» οράματα και τις ιδεοληψίες του παρελθόντος και να υιοθετήσει μια ρεαλιστική και τεκμηριωμένη προσέγγιση στην επίλυση των προβλημάτων της. Όπως η επιστήμη, μέσα στη γενική σύγχυση, παρουσιάζει σταθερή πρόοδο και ορατούς στόχους, έτσι και η πολιτική ηγεσία του νησιού πρέπει να βασιστεί σε μια ορθολογική και όχι συναισθηματική προσέγγιση. Η αποδοχή των λαθών του παρελθόντος, η ανάληψη ευθύνης και η αναζήτηση βιώσιμων λύσεων, αποτελούν τα μόνα εφόδια για να ξεφύγει η Κύπρος από τον φαύλο κύκλο της αφέλειας και της πλάνης. Στο τέλος της ημέρας, η σύγχρονη ιστορική στιγμή της Κύπρου δεν είναι άλλη από την ανάγκη να διδαχθούμε από το παρελθόν και να βαδίσουμε προς το μέλλον με ωριμότητα, ρεαλισμό και αυτογνωσία. Μόνο έτσι θα μπορέσει το μικρό μας νησί να βρει τον δρόμο του, απαλλαγμένο από τις ψευδαισθήσεις που το οδήγησαν στην οδύνη. Στέλιος Οδυσσέως Εκπαιδευτικός Δημοτικής Read more
03:45
03:24
15:50
